Τη Δευτέρα το βράδυ 6/8/2018 στο μαγαζί του Θέμη και της Μπέμπας στην Αλυκή Κιμώλου έγινε ο Χορός των Γυναικών του Συνδέσμου Απανταχού Κιμωλίων. Δυστυχώς η μικρή συμμετοχή συνετέλεσε στα αυξημένα παράπονα, το καθόλου κέφι, την απογοήτευση των συμμετεχόντων και των συντελεστών του χορού.
Με βαθύ αίσθημα αυτογνωσίας θα ήθελα να ευχαριστήσω:
όλο τον Κόσμο που μας στήριξε και παραβρέθηκε,
τους Συντελεστές που έδωσαν το παρόν, αφιέρωσαν χρόνο, χρήμα και κόπο και βοήθησαν με το υστέρημα του το Σύνδεσμο να συνεχίσει να υπάρχει,
τη Διοίκηση του Αφεντακείου και ιδιαίτερα στον Πρόεδρο κ. Στανωτά Σωτήρη για τις ενέργειες που έχει κάνει όλο αυτό τον καιρό να σταθεί δίπλα στα προβλήματα του Συμπατριώτη μας Ν.Σ που νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Χρονίων Παθήσεων,
τον Αγαπητό μας, Αξιότιμο Αντιδήμαρχο Παναγιώτη Σάρδη, που χάρις σ’αυτόν και την οικογένειά του συμβάλλανε τα μέγιστα για την επίτευξη του χορού,
τους Αξιότιμους Συμπατριώτες μας Νικόλαο Μουστάκα και τον Χρυσόστομο Πετράκη που συμβάλλανε με τα δώρα τους και βοήθησαν να γίνει η λαχειοφόρος αγορά,
το Θέμη και τη Μπέμπα που διέθεσαν το μαγαζί για να γίνει αυτή η εκδήλωση.
Εκ μέρους όλου του Δ.Σ θα ήθελα να σας εκφράσω τις βαθιές ευχαριστίες για ό,τι κάνετε για τον Σύνδεσμο προκειμένου να μην πεθάνει.
Εκείνο το βράδυ αντιλαμβανόμενος τη γενική απογοήτευση απ τη μικρή συμμετοχή σας κοινοποιώ τα λίγα λόγια που μπόρεσα να εκφωνήσω εκ μέρους όλου του Δ.Σ:
«Αγαπημένες και Αγαπημένοι μας Καλεσμένοι, Εκ μέρους του ΔΣ των Απανταχού Κιμωλίων θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για την τιμή που μας κάνατε απόψε να μας στηρίξετε, να δώσετε την παρουσία σας και να διασκεδάσουμε μαζί! Θα δανειστώ μερικές κουβέντες απ τα λόγια του ο Μίκη Θεοδωράκη στις 4/2/2018 στην συγκέντρωση για την Μακεδονία προκειμένου να ξεκινήσω το λόγο μου… «Καλοί μου Έλληνες, Αδέρφια μου, Πατριώτες, Κιμωλιάτες», στις 26/3/1919 ιδρύθηκε στον Πειραιά ο Σύνδεσμος Απανταχού Κιμωλιών «Η Οδηγήτρια». Τον επόμενο χρόνο θα έχουμε την τιμή να γιορτάσουμε τα 100 χρόνια απ την ίδρυσή του. Στα δύσκολα χρόνια της ιστορίας της Ελλάδας μας, η μετανάστευση δεν σταμάτησε ποτέ. Τόσο στο εξωτερικό στην Αμερική, Αυστραλία, Ευρώπη, Αφρική, Ασία όσο και στο εσωτερικό της Χώρας μας, λόγω έλλειψης εργασίας και αναζήτησης καλύτερων συνθηκών ζωής οι παππούδες και οι πατεράδες μας αναγκάστηκαν να φύγουν απ την Κίμωλο προς άλλους τόπους. Η ανάγκη όμως για Κοινωνία των πατρογονικών μας προβλημάτων, η στήριξη του απλού Κιμωλιάτη – μετανάστη, η άμεση επαφή με την Κοινωνία της Κιμώλου, η ανάγκη για διατήρηση και συνέχεια των Παραδόσεών μας και της θρησκείας μας γέννησε τούτη εδώ τη Στέγη. Δυστυχώς σήμερα που η Ελλάδα προετοιμάζει και διώχνει καθημερινά τα παιδιά της στο Εξωτερικό, σήμερα που οι κοινωνικο-οικονομικές ασθένειες θερίζουν, σήμερα που η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως αυτό της ιδιοκτησίας μας βρίσκεται στο απόγειο, τι ωραιότερο δώρο θα ήταν μια τέτοια Στέγη που άντεξε σε Πολέμους και πολύ δύσκολες συνθήκες να βλέπαμε ότι κλείνει. Ας αναλογιστούμε όμως αν κλείσει ο Σύνδεσμος τι θα χαθεί για πάντα… θα έκλεινε η Τράπεζα Αίματος, η τελευταία κοιτίδα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης έστω και από λίγους Ανθρώπους θα σταμάταγε, θα σταματάγανε για πάντα οι έρανοι για τους Πατριώτες μας, τα πατροπαράδοτα έθιμά μας, οι παραδοσιακές φορεσιές της Κιμωλιάτισσας και του Κιμωλιάτη θα όδευαν και αυτές το δρόμο του ξεπουλήματος. Αλλά θα σταμάταγε και η ανάγκη για Κοινωνία και Αντάμωμα. Όλοι μας αν κοιτάξουμε μέσα μας είμαστε σίγουροι πως ο Νόστος των Πατρογονικών μας έφερε απόψε το βράδυ ΕΔΩ! Στην εποχή που διανύουμε όλες και όλοι μας έχει γίνει αντιληπτό ότι τα καθημερινά ογκώδη προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, οι αρρώστιες, τα χρέη μας υπερκαλύπτουν τόσο πολύ που η ανάγκη για ξεφάντωμα και διασκέδαση εξαϋλώνεται. Τα δύσκολα αυτά χρόνια σας ζητάμε να παραμείνετε πλάι στο Σύνδεσμο προκειμένου ο Συνάνθρωπος που υποφέρει να λάβει μια ελάφρυνση στα προβλήματά του και να μην είναι μόνος. Κλείνοντας θα ήθελα να παρακαλέσω κάτι… εδώ και 1 χρόνο ο Σύνδεσμός μας σε συνεργασία με τη Διοίκηση του Αφεντακείου Ιδρύματος προσπαθεί να συμπαρασταθεί στο Συμπατριώτη μας Ν. Σ ο οποίος νοσηλεύεται σε άσχημη κατάσταση μόνιμα στο Νοσοκομείο Χρονίων Παθήσεων με 70% αναπηρία, ανίκανος προς εργασία και πολλές οφειλές προς Εφορία και Τράπεζες. Σήμερα λοιπόν αποφασίσαμε να κάνουμε λαχειοφόρο κλήρωση και μέρος των χρημάτων να τα διαθέσουμε προς οικονομική συμπαράσταση του Συμπατριώτη μας και με τα υπόλοιπα να καλύψουμε τρέχουσες ανάγκες του Συνδέσμου μας. Παρακαλώ για την ανταπόκρισή σας. Αλλά παρακαλώ επίσης για όποιο άλλο Συμπατριώτη μας γνωρίζετε ότι έχει ανάγκη να μας ενημερώσετε! Ας ξεκινήσει το Γλέντι λοιπόν! ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ! «