Οι κάτοικοι της Κιμώλου έχουν αναπτύξει στην διάρκεια των αιώνων ιδιαίτερα έθιμα και συνήθειες, αρκετά από τα οποία επιβιώνουν ως σήμερα και προσδίδουν στην Κίμωλο την ιδιαίτερη νησιωτική της ταυτότητα. Για λόγους απλότητας παρουσιάζονται παρακάτω κάποια από αυτά τα έθιμα χωρισμένα σε δύο μεγάλες κατηγορίες, σε εκείνα τα οποία ακολουθούν την κυκλική ροή του ημερολογιακού έτους και στα "έκτακτα".
Τα έθιμα που είναι σταθερά μέσα στο έτος, ακολουθούν κοινωνικές ή και θρησκευτικές δραστηριότητες. Όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα λέγονται κάλαντα τις παραμονές μεγάλων θρησκετικών εορτών ώστε να να προετοιμαστεί όλο το χωριό για το γεγονός. Έτσι υπάρχουν κάλαντα των Χριστουγέννων, της πρωτοχρονιάς, των Φώτων καθώς και του Λαζάρου τα οποία λέγονταν πριν την Κυριακή των Βαΐων. Πολύ χαρακτηριστικές είναι και η περίοδος των αποκρεών καθώς αποτελεί ευκαιρία για οικογενειακές συνεστιάσεις και γλέντια σε όλες τις γειτονιές του χωριού, από τα οποία δεν λείπουν φυσικά οι μεταμφιέσεις και τα πειράγματα. Την πρώτη ημέρα του Μαρτίου όλοι φτιάχνουν βραχιολάκια από κλωστές και τα φοράνε στα χέρια τους μέχρι την Ανάσταση. Την περίοδο της Μεγάλης Εβδομάδας ζυμώνονται όλες οι γνωστές παραδοσιακές Κιμωλιάτικες πίττες, όπως η τυρένιες, οι μελόπιττες και οι αμαραθένιες. Την Κυριακή του Πάσχα έχει καθιερωθεί να καίγεται ένα αχυρένιο ανθρώπινο ομοίωμα που αναπαριστά τον Ιούδα, ενώ στην συνέχεια στήνονται μεγάλες κούνες στους δρόμους, στις οποίες κάθονται να κουνιστούν μικροί και μεγάλοι τραγουδώντας διάφορα δίστιχα. Στις 23 Ιουνιου γίνεται αναπαράσταση του μαντικού εθίμου του Ακλήδονα στο οποίο συμμετέχει όλο το χωριό Στις 6 Αυγούστου, την λεγόμενη εορτή του Σωτήρος (Μεταμορφώσεως) ο κόσμος πηγαίνει σταφίλια ώστε να τα ευλογήσει ο ιερέας και μετά το τέλος της λειτουργίας μοιράζονται σε όλο τον κόσμο. Στις 14 Σεπτεμβρίου, θρησκευτική εορτή του Σταυρού παλαιότερα τα παιδιά άναβαν φωτιές και πήδαγαν απο πάνω. Εδώ καίγονταν επίσης τα λουλουδένια στεφάνια της πρωτομαγιάς.
Η άλλη μεγάλη κατηγορία εθίμων είναι εκείνη που περιλαμβάνει ως επί το πλείστον κοινωνικά όπως η βάπτιση, ο γάμος ή και μαντικά/δεισιδαιμονίες όπως το λεγόμενο "μάτι". Επίσης διάφορα παραμύθια καθώς και τοπικά τραγούδια που λέγονταν με ή χωρίς συνοδεία μουσικών οργάνων έχουν καταγραφεί και έχουν διασωθεί ως τις μέρες μας.
Η παραδοσιακές φορεσιές δεν ανηκούν στα έθιμα της Κιμώλου, αλλά είναι κομμάτι και εκείνες της πολiτιστικής ταυτότητας του νησιού. Αναφορές για τις παλιότερες τοπικές ενδυμασίες έχουμε από περιγραφές ευρωπαίων περιηγητών, ενώ δείγματα ενδυμασιών από τα νεότερα χρόνια εκτίθενται στο Λαογραφικό Μουσείο της Κιμώλου, το οποίο στεγάζεται μέσα στο κάστρο. Ο Σύνδεσμος, λίγο μετά το έτος 2000, κατάφερε να δημιουργήσει χρηστικά αντίγραφα της παλιάς τοπικής ενδυμασίας, τα οποία και χρησιμοποιούν οι χορευτικές ομάδες σε κάθε δημόσια παρουσίασή τους.
