Πέρασαν ήδη δυο χρόνια απ την ημέρα που πληροφορηθήκαμε μέσω ανακοίνωσης έκκληση στον τοπικό τύπο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον κίνδυνο ο Συνδέσμος Απανταχού Κιμωλίων «η Οδηγήτρια» να πάψει να υπάρχει. Ευτυχώς στην επαναληπτική Γενική Συνέλευση κάποια δύναμη σήκωσε τα χέρια μας το ένα μετά το άλλο κι έτσι το Δ.Σ του Συνδέσμου μας βρέθηκε με τα νέα εκλεγμένα μέλη. Άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών και αντιλήψεων που δεν γνωριζόμαστε μεταξύ μας, κληθήκαμε να επωμιστούμε το βάρος της ευθύνης απέναντι όχι μόνο στα Μέλη του Συνδέσμου και την Κιμωλιάτικη Κοινωνία στο σύνολο της, αλλά την ίδια την Κίμωλο με ό,τι σημαίνει και αντιπροσωπεύει για όλους μας.
Μπαίνοντας στην στέγη του Συνδέσμου, πολλά είναι τα πράγματα που μαρτυρούν στον επισκέπτη την ιστορία του. Οι αστραφτερές ματιές τόσων Προέδρων προσδίδουν μια δυναμική στην διαδρομή του που σε κάνουν να αναρωτηθείς πως κατάφερε και άντεξε σε καιρούς Βαλκανικών και Παγκόσμιων Πόλεμων, μακρές περιόδους με δικτατορίες και πολιτική αστάθεια, και καταστροφές σαν την Μικρασιατική!
Η ζωντανή ιστορία της καθημερινότητας στην ζωή του Κιμωλιάτη και της Κιμωλιάτισσας για πάνω από δύο αιώνες, υπάρχει και διατηρείται χάρις στην πολύμοχθη και αφιλοκερδή προσπάθεια κάποιων Συμπατριωτών μας όχι μόνο στο νησί, αλλά κι εδώ στην έδρα του Συνδέσμου μας στον Πειραιά. Τι να θυμηθείς και τι ν’ αφήσεις… τις εκδηλώσεις θρησκευτικής πίστης , τα ήθη και τα έθιμα, τις παλιές φωτογραφίες, τα γλέντια; Όλα τους ψηφιδωτά άλλων εποχών που επανέρχονται στο σήμερα, δίνοντας ξανά ζωή σε ανθρώπους που λείπουν και στιγμές που πέρασαν.
Αναρωτιέται λοιπόν κανείς πως είναι δυνατόν ν’ αφήσεις χωρίς παρόν και μέλλον ένα τόσο πλούσιο παρελθόν, χωρίς ανθρώπους που θ’ αποτελέσουν την συνέχεια αυτής της τόσο μεγάλης παράδοσης και πως γίνεται σ’ αυτή την δύσκολη στιγμή να έχεις την πολυτέλεια να κρίνεις αν ο εθελοντής που έγινε Μέλος της Διοίκησης του Συνδέσμου είναι πολύ ή λίγο Κιμωλιάτης, αν έχει κίνητρα που ν’ ανταποκρίνονται στον ρόλο που ανέλαβε κι αν τον αισθάνεσαι σαν πολιτικό φίλο ή αντίπαλο.
Χωρίς τέτοιου είδους πολυτέλειες, και χωρίς άλλες εναλλακτικές λύσεις, κλείσαμε τα αυτιά μας στις σειρήνες που περίμεναν με βεβαιότητα πως θα παραιτηθούμε από την επόμενη ημέρα της εκλογής μας και ξεκινήσαμε με μόνο κίνητρο να κρατήσουμε τον Σύνδεσμο ζωντανό και όρθιο, μη γνωρίζοντας ούτε πως θα καταλήξουμε, ούτε αν θα πετύχουμε, ούτε πως θα τα καταφέρουμε στο τέλος. Οι θυσίες που κάναμε ήταν πολύ μεγάλες, και σε χρόνο που διαθέσαμε για τον Σύνδεσμο και σε έξοδα μετακίνησης και κάλυψης κάποιων ζωτικών αναγκών, με υπαρκτό πάντα τον κίνδυνο να γίνουμε στο τέλος αποδέκτες αρνητικής κριτικής επειδή βάλαμε πλάτη για να μην κλείσει ο Σύνδεσμος.
Και οι διαπροσωπικές σχέσεις των μελών του δοκιμάστηκαν κάποιες φορές. Διαφωνίες, διαφορετικές προσεγγίσεις, κούραση και έλλειψη χρόνου ώθησαν κάποιους να παραιτηθούν και να μείνουμε λιγότεροι. Η «δουλειά» έπρεπε να γίνει με λιγότερα άτομα, χωρίς οι υποχρεώσεις να λιγοστέψουν. Κι όλα έγιναν πιο δύσκολα.
Την δεύτερη χρονιά της θητείας μας κληθήκαμε να διαχειριστούμε και μια ακόμα πολύ ιδιαίτερη διαδικασία. Την εντολή που μας ανέθεσε η Γενική Συνέλευση να διερευνήσουμε το αίτημα επέκτασης των σκοπών του Αφεντακείου Κληροδοτήματος ζητώντας αδιαπραγμάτευτα την χρήση του κτιρίου του Ασύλου στην Κίμωλο και πάλι σαν Γηροκομείου σύμφωνα με την γνώμη του διαθέτη και εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αφεντάκη. Το βάρος της ευθύνης μόνο μικρό δεν ήταν. Οι εναπομείναντες εθελοντές του Δ.Σ έπρεπε σε συνεργασία με την τριμελή επιτροπή που όρισε η Γενική Συνέλευση να εργαστούμε με σκοπό να πραγματοποιηθεί η επιθυμία των Κιμωλιατών να ξανανοίξει το Γηροκομείο. Πως να χειριστούμε επαρκώς ένα τόσο λεπτό θέμα χωρίς νομική υποστήριξη, χωρίς σύμβουλο πολιτικό μηχανικό, χωρίς την παραμικρή εμπειρία σε τέτοιου είδους θέματα, και χωρίς να θίξουμε πρόσωπα και υπολήψεις. Πώς να εξηγήσουμε στον Δήμο Κιμώλου και τις άλλες κρατικές υπηρεσίες τον λόγο και τον τρόπο που μια Συλλογικότητα με τα χαρακτηριστικά του συνδέσμου μας, εμπλέκεται στην περιουσία ενός άλλου Ιδρύματος με διαφορετικό ΑΦΜ, και διαφορετικό Δ.Σ που ορίζει τις προτεραιότητες του οργανισμού που διοικεί;
Παράλληλα μ’ αυτό ανταποκριθήκαμε και σε κάτι που σύμφωνα με το καταστατικό του Συνδέσμου ορίζεται σαν σκοπός του σωματείου μας. Κάνοντας πράξη αυτόν τον αξιακό όρο, μόλις πληροφορηθήκαμε στην αρχή της θητείας μας ότι υπάρχει συμπατριώτης μας που βρίσκεται μόνιμα έγκλειστος στο Νοσοκομείο Χρόνιων Παθήσεων με αναπηρία 67% και χωρίς να δέχεται συχνή επίσκεψη και φροντίδα από κοντινά του πρόσωπα, προσπαθήσαμε να ευαισθητοποιήσουμε τους συμπατριώτες μας και όλες τις αρμόδιες αρχές προκειμένου να γίνει κάτι. Ευτυχώς η προτροπή μας εισακούστηκε από τον συμπατριώτη μας επιχειρηματία κ. Λογοθέτη Νικόλαο ο οποίος μας έφερε σε επαφή με τον Πρόεδρο του Αφεντάκειου κληροδότηματος, ο οποίος ανταποκρίθηκε άμεσα με τρόπο που τιμά τον ίδιο και το Δ.Σ του Κληροδοτήματος. Νοιώθουμε βαθειά ικανοποίηση που την ίδια στιγμή που μαζί με το βάρος των θεμάτων που κληθήκαμε να διαχειριστούμε, καταφέραμε να κάνουμε και κάτι καλό για ένα έστω συμπατριώτη μας, όταν οι πάντες κώφευαν, και οι ψίθυροι δυνάμωναν συνοδευόμενοι από προτροπές του τύπου «παραιτηθείτε, ντροπή σας, δεν κάνετε έργο, δεν είστε Κιμωλιάτες, είστε ανάξιοι» και διάφορα άλλα τέτοια.
‘Ένα αγκάθι που κληρονομήσαμε με το που αναλάβαμε σαν εθελοντές την διοίκηση του Συνδέσμου, αφορούσε την αλλαγή Νομοθεσίας αναφορικά με τις Τράπεζες Αίματος. Ως γνωστών το Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά παρακολουθεί την Τράπεζα Αίματος του Συνδέσμου μας με την επωνυμία «Κωνσταντίνος Σερίφιος» προς τιμήν του αείμνηστου Προέδρου του Συνδέσμου μας που την εποχή της Προεδρίας του δημιουργήθηκε η Τράπεζα Αίματος. Από τις 25 Μαΐου 2018 επιβλήθηκε η νέα αυστηρότερη ευρωπαϊκή νομοθεσία περί προστασίας προσωπικών δεδομένων που δυσχεραίνει και αυστηροποιεί τη διαχείριση τους. Με βάση τα λεγόμενα των υπευθύνων «είναι αστείο με τόσο λίγες μπουκάλες αίματος το νησί της Κιμώλου να διατηρεί 2 τράπεζες αίματος», κι ενώ η δημιουργία της Εθνικής Τράπεζας Αίματος και της Προσωπικής Κάρτας Αιμοδότη θα μετασχηματίσει το ρόλο των επί μέρους Τραπεζών Αίματος σε λίγα χρόνια, μόνο σε όργανα επικοινωνίας και παρότρυνσης των αιμοδοτών και μελών τους. Είναι πραγματικά άξιο λόγου να δημοσιοποιήσουμε το αποτέλεσμα της τελευταίας αιμοδοσίας που έγινε φέτος στις 6 Οκτωβρίου 2018 για την δική μας Τράπεζα Αίματος του Συνδέσμου με αποτέλεσμα μόλις ένα μπουκάλι αίμα κι αυτό από τον Προέδρο του Συνδέσμου κ. Παναγιώτη Μπιλλίνη.
Ιδιοκτησία του Συνδέσμου μας είναι οι παραδοσιακές φορεσιές του νησιού μας, που υπάρχουν, διατηρούνται και χρησιμοποιούνται από τα εκάστοτε μέλη του Χορευτικού μας Τμήματος, έτσι όπως παρουσιάστηκαν στην Βασίλισσα Όλγα μεταξύ 1912 και 1913 απ τις τοπικές αρχές της εποχής και απεικονίζουν ενδυματολογικές ρίζες που φτάνουν στον 16ο αιώνα. Μετά από συστηματική καταγραφή και λεπτομερή εξέταση αποτυπώθηκε η πραγματική εικόνα των παραδοσιακών μας φορεσιών. Μετά την καταγραφή μπήκαν στις προστατευτικές τους θήκες και συμφωνήθηκε πλέον η διάθεση τους, μόνο με αυστηρούς όρους που αποτυπώνουν σοβαρότητα, σεβασμό και εμπιστοσύνη. Με τον τρόπο αυτό διαλύθηκαν όλα τα γκρίζα σημεία που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν υποψίες κακοδιαχείρισης από οποιοδήποτε και οποτεδήποτε.
Προσπαθήσαμε κατά διάρκεια της θητείας μας να οργανώσουμε δυο φορές χορό γυναικών. Θέλαμε να τιμήσουμε την Κιμωλιάτισσα γυναίκα και έτσι πρόπερσι και πέρυσι οργανώσαμε στο νησί μας την ανάλογη εκδήλωση. Η πρώτη εκδήλωση ήταν πετυχημένη. Η επόμενη δυστυχώς δεν είχε την ίδια επιτυχία. Παράπονο όμως δεν βγήκε απ τα χείλη μας. Τα χείλη μας σφίχτηκαν από απογοήτευση. Και σταδιακά γινόταν αντιληπτό ότι ο Σύνδεσμος αντιμετωπίζεται σαν ξένο σώμα από την Κίμωλο. Ειπώθηκε πως τάχα ασκούμε Αντιπολίτευση και δεν αφήνουμε την τοπική κοινωνία να βρει τους ρυθμούς της.
Πολλαπλές ήταν οι προσπάθειες ιδιαίτερα το πρώτο έτος που αναλάβαμε, ιδιαίτερα απ τον Πρόεδρο Παναγιώτη Μπιλλίνη να διατηρήσει και να κρατήσει με νύχια και με δόντια τη λειτουργία των μαθημάτων του Χορευτικού του Συνδέσμου μας. Δυστυχώς δεν υπήρχε η ανάλογη ανταπόκριση των μελών του Συνδέσμου. Κι επειδή το λειτουργικό κόστος μήνα με το μήνα αυξανόταν χωρίς μαζική συμμετοχή αναγκαστήκαμε να φτάσουμε στην οριστική διακοπή των εβδομαδιαίων μαθημάτων χορού. Ευχόμαστε πραγματικά ο κόσμος να αγκαλιάσει το επόμενο ΔΣ που θα αναλάβει και σε συνεργασία με το Δήμο Κιμώλου να θεσμοθετηθεί μόνιμη και ετήσια εκδήλωση του χορευτικού μας στην Κίμωλο προς τόνωση των πολιτιστικών αξιών μας που θα προσδώσει θετικό πρόσημο και στον Τουρισμό. Παρόλα ταύτα αξιόλογες συνεργασίες έγιναν αυτά τα 2 χρόνια όπως στις 24-26/11/2017 στο σεμινάριο Πολιτιστικής Λαϊκής Παράδοσης στην Καρδίτσα όπου παρουσιάστηκε ο Χορός της Σούστας και του Γάμου απ το Χορευτικό με τις Φορεσιές του Συνδέσμου. Επίσης αξιόλογη ήταν η συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Παραδοσιακοί Δρόμοι του χοροδιδασκάλου Αθανάσιου Λάκκα όπου στις 27/5/2017 στο Θέατρο Αττικού Άλσους στο Γαλάτσι στις 20:00 παρουσιάστηκαν Κιμωλιακοί Χοροί με τη χορηγία των παραδοσιακών στολών του Συνδέσμου μας στην Μουσικοχορευτική Παράσταση «…ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ Σ’ΕΒΑΛΑ ΡΟΔΟ ΜΥΡΙΣΜΕΝΟ…».
Στις 11/6/2017 η παρουσία του παιδικού χορευτικού μας τμήματος και ο Χοροδιδάσκαλός τους Αποστόλης Τάκης έλαβε μέρος σε συνεργασία με το 14 Δημοτικό Σχολείο Καλλιθέας στην εκδήλωση του Δημοτικού Θεάτρου Καλλιθέας «ΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ…».
Τέλος στις 6/9/2017 πάλι σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Παραδοσιακοί Δρόμοι του χοροδιδασκάλου Λάκκα Αθανάσιου παρουσιάστηκαν Κιμωλιακοί Χοροί με τη χορηγία των παραδοσιακών στολών του Συνδέσμου μας στην εκδήλωση της UNESCO στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Απ τον πρώτο έτος έγιναν οι απαιτούμενες ενέργειες απ το Δ.Σ και τον Ειδικό Γραμματέα κ. Βεντούρη Δημήτρη ώστε να ζητήσουμε και να πάρουμε τα πνευματικά δικαιώματα απ το Βυζαντινό Χριστιανικό Μουσείο Μπενάκη προκειμένου να λάβουμε αντίγραφο της Εικόνας της Παναγίας της Οδηγήτριας που βρίσκεται στην Παναγιά μας στην Κίμωλο και την οποία φιλοτέχνησε ο Φώτης Κόντογλου. Η εικόνα της Παναγίας της Οδηγήτριας εκτυπώθηκε σε ημερολόγια του 2018 για το Σύνδεσμό μας προς τόνωση των οικονομικών του αλλά και την διάδοση της Ιστορίας της Κιμώλου. Ο Κόσμος για άλλη μια φορά στάθηκε κριτής με αρνητική διάθεση και δεν αγκάλιασε την προσπάθειά μας.
Ένα τεράστιο κεφάλαιο που έχει μείνει στον Σύνδεσμο είναι η προσπάθεια δημιουργίας του Ψηφιακού Αρχείου Κιμώλου με δημιουργό το προηγούμενο Δ.Σ του Συνδέσμου μας. Πολλά ερωτήματα μας τέθηκαν αναφορικά με την αξιολόγηση των θεμάτων που ψηφιοποιούνται. Αυτή η πολύτιμη προσπάθεια για την Κίμωλο πρέπει να αγκαλιαστεί τόσο απ το Δήμο Κιμώλου, απ την Περιφέρεια και απ τον Υπουργό Πολιτισμού, προκειμένου η ιστορία του Νησιού να γίνει προσβάσιμη σε όλους τους Κιμωλιάτες Απανταχού της Υφηλίου και να διασωθεί η ιστορία και ο πολιτισμός του Νησιού.
Παρόλες τις οικονομικές δυσκολίες, προβλημάτων στην οικογένεια, στην εργασία, στην υγεία των μελών του Δ.Σ όλες οι θρησκευτικές γιορτές – υποχρεώσεις του Συνδέσμου τόσο στον Πειραιά, όσο και στην Κίμωλο τη διετία της θητείας μας ήρθαν ικανοποιητικά σε πέρας με κορύφωση την Κοπή της Πίτας του Συνδέσμου το 2018 στο Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνας Μερκούρη στο Κερατσίνι με την παρουσία έγκριτων προσωπικοτήτων και του Πολιτικού Προσωπικού. Δυστυχώς πολλοί ήταν οι επικριτές – απουσιολόγοι που το μόνο που τους ένοιαζε ήταν οι απουσίες των μελών του Δ.Σ που για προσωπικούς λόγους απουσίαζαν. Τέλος ένα άλλο σημαντικό γεγονός έλαβε χώρα στις 6/1/2018 ανήμερα Φώτων και σε συνεργασία με τον Φώτη Μαρινάκη είπαμε τα παραδοσιακά κάλαντα σε Κιμωλιάτικα σπίτια στις Γειτονίες της Αμφιάλης.
Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνουμε πως είναι καθήκον όλων μας, να αγκαλιάσουμε και να σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε σαν ξένο σώμα το Σύνδεσμο Απανταχού Κιμωλίων.
«Μην αφήσεις το Σύνδεσμο να κλείσει! Ο Σύνδεσμος είσαι ΕΣΥ, είναι η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ, Είναι η Κίμωλος ολάκερη, είναι κομμάτι απ την Ιστορία μας !!!»
O ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ | Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ | |
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΑΝΗΣ |
| ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΙΛΛΙΝΗΣ |
Ο ΕΙΔΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ | ||
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΕΝΤΟΥΡΗΣ |